„KWARANTANNA”

TEATR NA FAKTACH

PROJEKT „TEATR NA FAKTACH”

„Teatr na faktach” to projekt Instytutu Grotowskiego we Wrocławiu, którego celem jest popularyzacja teatru dokumentalnego. Składa się z corocznych kursów dla dramaturgów, reżyserów, aktorów, muzyków, badaczy i scenografów, w trakcie których poznają oni nowe narzędzia opisywania i przedstawiania rzeczywistości w formie spektaklu dokumentalnego. Podsumowaniem kursów są przeglądy zrealizowanych przez uczestników spektakli – także na podstawie ich własnych pomysłów i scenariuszy.

Punktami wyjścia dla teatru dokumentalnego są historia, wspomnienie i przeżycie jednostki, często umykające perspektywie tekstów literackich, niebędące w orbicie najpopularniejszych tematów. Metoda verbatim, czyli dosłownego przedstawienia świata na scenie, szeroko stosowana w Rosji, Wielkiej Brytanii czy Niemczech, mimo podejmowanych od lat 90. starań nie trafiła dotychczas w Polsce na podatny grunt. Głównym założeniem projektu jest wprowadzenie tej formy na polską scenę teatralną i dalszy rozwój narzędzi, jakie daje teatr dokumentalny.

Opiekun artystyczny: Krzysztof Kopka
Koordynator projektu i współprowadzący: Jakub Tabisz

 

TEATR NA FAKTACH
„KWARANTANNA”


Reżyseria i scenariusz: Jakub Tabisz
Muzyka: Christian Johannes Niehaus
Video: Mateusz Zilbert

Występują: Diana Kozłowska, Jolanta Solarz-Szwed, Michał Szwed

Czas trwania: 60 minut

Jedną z historii opowiadanych od zawsze jest opowieść o zarazie. Temat, który zdawał się już być zapomniany w Europie, znany bardziej z lektur takich jak „Dżuma” Alberta Camus, czy już z bardzo odległej w czasie relacji z zamkniętego przez ospę Wrocławia powrócił. Zdefiniował nasze lęki, odwołał plany i stał się łącznikiem w rozmowie, głównym punktem odniesienia. „Czy znasz kogoś kto zachorował?”, „Czy dobrze się czujesz?”, „Czemu tak kaszlesz?”, „Gdzie masz maseczkę?” Nagle zaczęliśmy zwracać uwagę na to jak i z kim się witamy, na co się narażamy, gdzie jest dużo, a gdzie mało ludzi. Nastąpiła izolacja fizyczna i psychiczna. Przez około 5 do 6 tygodni Polska żyła w lockdownie, przymusowym zamknięciu.

Spektakl jest przede wszystkim opowieścią o konkretnych ludziach, ich radzeniu lub nieradzeniu sobie z zupełnie wyjątkową sytuacją w której się znaleźli. Każde słowo, które usłyszycie podczas spektaklu zostało wypowiedziane przez żyjącą gdzieś za ścianą osobę. Podstawą do stworzenia scenariusza były rozmowy podczas epidemii. Indywidualne historie, izolacja, strach stały się przyczynkiem do pytania o to kim się staliśmy

Wydarzenia