How I Didn't Kill My Father and How Much I Regret It

"How I Didn’t Kill My Father and How Much I Regret It" is an adaptation of the acclaimed book by Mateusz Pakuła, playwright, dramatist and theatre director. It is a personal story about the dying process of his father who suffered from pancreatic cancer, but also a story of helplessness and rage at state institutions, the health service and the Church that inflict additional suffering on the sick. The 'co-dying’ that Mateusz Pakuła writes about is not an isolated experience. Thousands of people across Poland who cannot decide their own fate and whose loved ones' rights are restricted have to cope with helplessness, rage, and anger. It is a cry for euthanasia in moments of transcending suffering. But if you think what you are going to see on stage is no more than a sad story, you are in the wrong, because the play will not shy away from the grotesque and comedy, which is typical for all Pakuła's plays.

A performance for audiences aged 16 and over. Cigarettes are smoked during the performance.

written, adapted and directed by: Mateusz Pakuła
set, costume design: Justyna Elminowska
music: Zuzanna Skolias, Antonis Skolias, Marcin Pakuła
light direction: Paulina Góral
assistant lighting director: Maciej Kaszyński
video: Olga Balowska

cast:
Andrzej Plata
Wojciech Niemczyk
Jan Jurkowski
Szymon Mysłakowski
Marcin Pakuła

Performance with subtitles in English.

premiere: 27 January 2023.

„Steeped in emotion, the highly personal performance creates a visible stir in the audience. No one wriggles, no rustling is heard – everyone filters this pain-filled text through their own experiences. I can't remember the last time I observed people so absorbed in a story. This means something"
Piotr Gaszyński, Teatr dla Wszystkich 

„Mateusz Pakuła's diary of his father’s passing goes back and forth from utter despair to insolent cleansing laughter, from awareness of the inevitable to outbursts of unrestrained rage at Poland, the Church, its people and idols, all this talk of beautiful suffering, from the desire to preserve the fleeting moments to the cry for the right to euthanasia. And at the end, we get a unique testimony to the powerlessness of theatre in the clash with real life. And that is what is most poignant about this play”
Jacek Wakar, Zdania Wakara

Awards:

Grand Prix 29. Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej
(dla wszystkich twórców i wykonawców spektaklu) oraz nagrody indywidualne:
- Nagroda dla Mateusza Pakuły za tekst;
- Nagroda aktorska dla Wojciecha Niemczyka;
- Nagroda aktorska im. Jana Świderskiego dla Szymona Mysłakowskiego;
- Nagroda dla Pauliny Góral za reżyserię światła;

Grand Prix XXII Ogólnopolskiego Festiwalu Dramaturgii Współczesnej „Rzeczywistość Przedstawiona” w Zabrzu
oraz
- Nagroda Publiczności - najlepszy spektakl w plebiscycie;
- Nagroda Jury Młodych;

Grand Prix 32. Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego „Bez Granic” w Cieszynie

Nagroda Specjalna 63. Kaliskich Spotkań Teatralnych 
(dla zespołu aktorskiego w składzie Andrzej Plata, Wojciech Niemczyk, Jan Jurkowski, Szymon Mysłakowski i Marcin Pakuła)
oraz
- Nagroda Publiczności - najlepszy spektakl Festiwalu;
- Nagroda Dziennikarzy dla Andrzeja Platy;

Nagroda za najlepszy spektakl 31. Plebiscytu Publiczności o “Dziką Różę”
oraz
- Nagroda Dziennikarzy dla najlepszego aktora Andrzeja Platy
- Nagroda Stowarzyszenia im. Jana Karskiego "Sztuka i współczucie" dla Mateusza Pakuły

Grand Prix dla najlepszej produkcji 16. Międzynarodowego Festiwalu Boska Komedia
oraz 
- Nagroda za najlepszą drugoplanową rolę męską dla Szymona Mysłakowskiego